بررسی تاثیر پیریدوکسین وریدی در کنترل استفراغ ناشی از گاستروآنتریت در کودکان ۶ ماه تا ۱۲ سال

چکیده مقاله

زمینه و هدف: در مواردی که استفراغ ناشی از گاستروانتریت باعث ایجاد مشکل شود میتوان از داروی ضد استفراغ استفاده نمود. در طب اطفال، در زمینه کاربرد پیریدوکسین (ویتامین ب 6) در درمان استفراغ بررسی انجام نشده است.این مطالعه قصد دارد اثر پیریدوکسین وریدی را در کنترل استفراغ ناشی از گاستروانتریت بررسی نماید.
روش کار: این مطالعه یک کار آزمایی بالینی تصادفی، یک سو کور، با دارو نما و در یک مرکز بود. 147 کودک که به علت گاستروانتریت و استفراغ در بیمارستان امیرکبیر در تابستان و پاییز 1390 بستری شدند در گروههای شاهد و مورد قرار گرفتند. در بیماران گروه شاهد مایع درمانی وریدی همراه با آب مقطر (پلاسبو) استفاده شد. به بیماران گروه مورد، پیریدوکسین به صورت وریدی همراه با مایع درمانی داده شد. از زمان بستری تا سه روز پس از شروع درمان، تعداد دفعات استفراغ و علائم دیگر بیماران، در فرم جمع آوری اطلاعات ثبت گردید. مقایسه دو گروه با استفاده از آزمون های غیر پارامتریک در نرم افزار SPSS انجام گردید.
یافته ها: عمده کودکان، پسر، در گروه سنی 6 ماه تا 2 سال و ساکن شهر بودند. میانگین دفعات استفراغ در مقاطع مختلف و در کل دوره بستری بین گروه مورد وشاهد تفاوت معنی دار نداشت.میانگین مدت بستری بین دو گروه مورد و شاهد هم معنی دار نبود.
 نتیجه گیری:  بر اساس این تحقیق داروی پیریدوکسین (ویتامین ب 6) در درمان استفراغ ناشی از گاستروانتریت کودکانموثر نبود و باعث کاهش مدت زمان بستری کودکان نگردید.